yine öyle yaptım işte.
istedim ki ekmeğini ruhuma banıp katık yap kendine,
doyarken sen, beni de bununla avut sadece.
halbuki sen çok açtın, bu aşla nasıl doyardın?
ah ben, ben nasıl da saftım..
sen gittin, ben öyle baktım;
itimât etmediğin ruhuma methiyeler donattım.
kurdum sofrayı tüm benliğimle,
aklımı yedim orda peynir ekmekle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder