hep insan,
her insan bir hayal kırıklığı.
ve her kırığın sonu misantrophy..*
Hayat dediğimiz galiba hümanizmden misantrophye giden bir tren. Bilmem ki ring tur mudur, başladığı yere dönüyor mudur?
Elimde, avucumda kırıklar... sonsuz kırıklar... yenilenen kırıklar.. tedavi edildikçe başka taraflardan kendini gösteren kırıklar...
Tanrım, delirme hakkımı şimdi kullanabilir miyim?
peki.
*misantrohpy: insanlardan nefret etmek, ürkmek veya sevmemek
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder