Milan Kundera, Gülünesi Aşklar
Bizi, böyle hepimizi Allah yarattı. Topraktık, yoğrulduk ellerinde çamur olduk. Ya da yok koca Allah'ın eli olur mu? Ol demiş olmuşuz işte. Mistik- mitolojik ögeleri tartışacak değilim, mevzumuz bu değil.
Farz etmeyi öğreniyoruz, şarkının ''tut ki karnım acıktı'' kısmındayız.
Mayamız toprak ve isterim ki her âdem var olduğu toprak cinsini bilsin, davranışlarına etkisinin farkında olsun. Birkaçından kabaca bahsedersem:
Fedakâr, verici, kolay geçinilen insan mısın? O zaman sen humuslu topraksın arkadaşım.
İçinde birbiriyle alakasız duygular mı var, herkesle anlaşamıyor musun? O zaman marnlı topraksın arkadaşım. Zor, çekilmez ve geçinilmezsen de misal killi topraksın.
Benim toprağımın kalkeri çokmuş, bu gala daşlı galaymış öğrendim. Çimontoyu bizden yapıyorlarmış. Ve her ağladığımızda betona dönmemiz bundanmış...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder