Adı konulmayan hiçbir şey yok. Hastaymışım, derdime control freak diyorlarmış. Yani kontrol manyaklığı. Hayır tamam bir başkasının hayatına müdahale etmem hastalıklı bir durum olabilir ama düzenin nesi manyaklık?
Her şey zamanında olsun, güzel olsun, doğru olsun. fena bi şey mi istedim?
Kontrolsüzlüğün kol gezdiği yerde keşke diyorum herkes benim gibi olsa.
Ne adaletsizlik olurdu, ne eğitimsiz ne de mutsuzluk.
Sadece şaşırma duyunuz körelirdi hepsi bu.
Tabii şaşırmak sizin için hayati bir ihtiyaçsa o da sizin bileceğiniz iş!
Her şey ''sen beni kontrol edemezsin''le başlıyor aslında. Benim dağınıklığım benim kararım diyorsun, bilgisayarı zemine paralel değil de 100 derecelik açıyla diz üstüne koyuyorsun,
Şimdi uğraşmak istemiyorum sonra yaparım diyorsun,
o benim arkadaşım iyi davranmalıyım diyorsun
bi tane daha içeyim bana bir şey olmaz diyorsun
onun aramasını beklemiyim ben arayayım diyorsun.
hep diyorsun, yapıyorsun, gelmeyene gidiyorsun. ..
Sonra ne oluyor? misal kimse sana değer vermiyor, 'yaptığın iyiliği mi anlatıyorsun, yapmasaydın.' sözlerini işitiyorsun. İtibar senin için bir anlam ifade etmiyor ama hiçbir şey de doğru gitmiyor.
gün geliyor bana ağlıyorsun sonra.
şikayet ettiğin, hayatını zehre çeviren insana. bir kontrol manyağına!
O kontrol dediğin hastalık işte senin bu duruma düşmemen için var ve hep de var olacak.
Sahip olmadığın şeyler için kontrol edilmekten hoşlanmıyorsan sonunda ağlamaktan da hoşlanmayacaksın. hele şikayetçi olduğun insana.
Ben de pek memnun değilim senin gibileri hayatımda tutmaktan.
Çünkü senin gibilerin attığı her adım benim için çile.
Ne zaman telefonum çalsa açmıyorum. Çünkü biliyorum yine bir şey anlatacak ve sinir küpüne döneceğim. Mantık? akıl? realite? hayır, sadece duygu var.
ki pusulası salt duygu olan adam benim için tam bir looserdır.
belki ben de senin gözünde öyleyim.
lâkin beni bu mantık çerçevesinde iyi ya da kötü, olumlu ya da olumsuz değerlendiren herhangi bir düşünce zerre ilgilendirmiyor.
Bir mantıkçıyı ancak bir başka mantıkçı eleştirirse mesele olur.
nerden nereye geldim değil mi,of!
Ah bir de çocukluğa inip mutsuz olduğumuzu tespit etmişler.
çocukluğum çok mutsuzdu ben de 23'ümden sonra kontrol manyağı oldum. Evet çok mantıklı.
Anlamıyorlar bu bir seçim. En azından benim seçimim!
Ne kadarını hayatıma uygulayabilirsem -ki onu da başka zaman anlatırım- o kadarı kâr benim için.
Ve şunu da eklemeliyim ki her türlü mutlu olurum ben; çünkü hep pozitifim.
Kontrol amaç değil araç bu yolda. Ama önemli şüphesiz.
Bazen sezgilerimin bu yola beni attığını bile düşünümüyor değilim.
Hücreler bile kontrolsüz bölündüğünde kansere yol açıyor,
gerisini sen nasıl istersen öyle anla.
magazinsel ek: hastalığımıza koç burçlarında çokça rastlanıyormuş. Burcum yay. Ama bir dakika yükselenim neydi? koç! Omg, haydi hoşçakalın :)
*kontrolsüz güç güç değildir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder